Reisverslag Turkije, ervaringen en verhalen zijn hier welkom

Live Chat by Comm100

Turkije reisverslagen

Prikbord

Uw oproepen en advertenties kunt u op het prikbord gratis plaatsen.

Gastenboek

Lees hier wat men over ons schrijft, en voeg uw eigen bericht toe.

Uw advertentie

Zet uw reclame op een van de meest bezochte Turkije site!

Momenteel 10 bezoekers online - Reisverslagen werden vandaag: 28429 * bezichtigd.

carla (2006-05-15)

Tjah.... alle verhalen hier gaan over vakanties, maar wij gingen heel \"zakelijk\" naar Turkije(mijn 16e keer; 1ste keer in 1990 toen nog nauwelijks toeristen in Antalya kwamen..) Tijdens het 15e bezoek (Kusadasi) hadden we3 stukken grond gekocht. We zagen dat de prijzen van onroerend goed flink opgelopen waren in verhouding tot voerige bezoeken en besloten om niet dezelfde fout te maken als 8 jaar geleden in Spanje. Toen we ons daar gingen vestigen kostte een appartement 45.000 gulden (!!!) en een huis rond de 200.000. Nu gaan diezelfde appartementen weg voor 120.000 euro en voor een vrijstaand huis betaal je gemakkelijk 330.000 euro. Wij kochten er desdtijds 1 en hadden jaren spijt dat we niet meer geinvesteerd hadden. Helaas moet ik u iets anders gaan doen en vervolg ik later mijn verhaal
^Naar boven

Mark (2006-02-27)

Midden in de nacht landt de airbus op de luchthaven van Izmir. Na een onbeduidende controle draai ik de pedalen aan mijn fiets, zet het stuur recht en pomp de banden keihard op. Ik besluit om in de zwoele nacht in de richting van de kust te fietsen. Af en toe hoor ik in de verte het gejank van honden, of zijn het wolven ...? In een dorpje wordt er nog feest gevierd. Ik fiets verder, maar na een 30 tal kilometer begin ik toch een slaapplaats te zoeken. Ik heb geluk: een eenvoudig pension biedt me een zacht bed en \'s morgens een goed ontbijt.
De volgende dag rij ik eerst naar Kusadasi, en vervolgens naar Selcuk. Daar vind ik een mooi \"Bella\" hotelletje. Ik heb nog een halve dag voor me, en dat geeft me de gelegenheid om nog eens het prachtige Efeze te gaan bezoeken. In de Agora koop ik een Dösemealti tapijt. Het wordt opgestuurd, en zal nog voor mij in België aankomen.
Twee dagen fietsen leiden me naar de necropolis van Hiërapolis en de oogverblindende terrassen van Pamukkale. Reeds de Romeinen kenden de helende werking van dit mineraalrijke water. Zo werd deze plaats een belangrijk kuuroord van de Oudheid.
Twee dagen heb ik nodig om van Denizli naar Antalya te fietsen. Er is weinig verkeer op de weg naar Kor***eli. Op de velden wordt hard gewerkt. Het pastorale landschap met schaapherders, graanvelden en zelfs papaverplantages doen me vergeten dat ik bijna 1 000 m. geklommen heb. Na 180 km vind ik in Kor***eli een kamer in een primitief hotelletje.
Een dag later ben ik al tegen de middag in Antalya. De rustdag die ik hier neem is erg welkom. Ik wandel door de kleine steegjes van de oude stad naar het gezellige haventje. Daarna bezoek ik het moderne archeologisch museum. Ik besluit de dag met een heerlijke sis kebab.
Door de regen fiets ik naar Aspendos. Het Romeinse theater staat na 2 000 jaar nog steeds te wachten op bezoekers. Side kan me minder bekoren. Enkele maanden na de Golfoorlog zijn er niet veel toeristen. Ik word dan ook gedurig aangeklampt door verkopers. Ik rij door naar Manavgat en vind er onderdak in een pension van een vriendelijke Arabische vrouw.
Opnieuw moet ik over het Taurosgebergte. Het wordt een loodzware rit. Na elke klim volgt een korte afdaling. Er zijn veel ritmeveranderingen en een tropische temperatuur. De tegenwind zorgt dan wel voor wat afkoeling, maar ik had toch liever de wind in de rug gehad. Van zeeniveau klim ik uiteindelijk naar een pashoogte van 1 525 m. De weg is smal en dikwijls in slechte staat. Maar de natuur is overweldigend: bloemen, planten en immense rotspartijen. In Cevizli geef ik er de brui aan. Achter de moskee zet ik mijn tentje recht en val snel in slaap.
Weer staan er 2 passen voor de boeg. Maar net voor de top van de tweede krijg ik spaakbreuk. Ik kan het zelf niet herstellen en moet met een bus mee naar Beysehir. Daar weet een handige fietsenmaker het euvel snel te verhelpen.
Ik ben nu op de Anatolische hoogvlakte. Maar de weg blijft heuvelachtig. Mijn achterwiel is nog steeds niet o.k. In Konya besluit ik om het bij een fietsenmaker laten recht te trekken en te laten ronden.
Konya is een belangrijk religieus centrum. Daarom heb ik voor het binnenrijden van de stad een pantalon over mijn fietsbroek aangetrokken. Het belang van Konya gaat terug tot de periode van de Rum-Seldsjoeken die hier een tijd lang hun hoofdstad hadden. Dat was ook de periode van Mevlana, de mystieke filosoof en dichter, en stichter van de dansende derwisjen. In tegenstelling tot wat velen denken, was Mevlana geen fundamentalist, maar een overtuigd moslim die zijn leven in dienst stelde van God en van de mensheid. Daarom staat er boven de ingang van zijn graftombe geschreven: \"Kom, kom allen, gelovigen en niet-gelovigen, hier naar binnen, om er te bidden tot God\".
Konya is ook een belangrijk tapijtcentrum. Ik koop er een tweede tapijt, een klein zijden Hereke dat ik de rest van de reis in een fietstas zal meedragen, en waarvan de schoonheid me \'s avonds na een vermoeiende fietsdag, opnieuw doet opkikken.
De vlakte van Konya wordt beheerst door een enorm zoutmeer. De weg is volledig vlak, maar de wind waait verschrikkelijk tegen. Mijn fietstassen zijn echter zeilen, en ik moet een versnelling gebruiken die ik normaal slechts in de bergen ronddraai. Bovendien zijn er zo goed als geen pleisterplaatsen onderweg. Enkel loslopende honden veroorzaken de nodige opwinding. Als er zo \'n dreigende kangal midden op de weg blijft staan, weet ik niet beter dan te wachten op een oude man met kar en paard, die als een Deus \"in\" machina uit het niets opdaagt. De hond heeft blijkbaar schrik voor het paard, en na een hartelijk \"tesekkur ederim\" kan ik mijn tocht verder zetten.
In Aksaray betaal ik te veel voor een schamele kamer. Een \"Underirdische Stadt\" trekt mijn aandacht. Een jongen gidst mij tot diep onder de grond. Dit is niet Kaymakli of Derinkuyu, maar de privé-rondleiding en de deskundige uitleg van de jonge gids zorgen voor een unieke ervaring.
Als ik de Vallei van Göreme binnenrijd, vind ik een kamer in een gezellig troglodiet pension. Ik maak er dadelijk kennis met enkele van de weinige toeristen die ik deze reis ontmoet: Norbert, die in Wenen woont, en al een aardig mondje Turks praat, zal ik 2 jaar later tijdens mijn reis van Berlijn naar Istanbul opnieuw ontmoeten.
Cappadocië is één van de wonderbaarlijkste landschappen die ik ooit heb gezien. Miljoenen jaren geleden werd de streek bedolven door as en lava van de nabijgelegen vulkanen Erciyes Dag en Hasan Dag. Door de druk veranderde de as in zachte tufsteen die snel erodeerde. Op plaatsen waar de tufsteen echter was aangedrukt door lava of andere zware stenen, kon de erosie zich niet zo snel doorzetten. Daardoor ontstonden grillige vormen in het landschap, met als bekendste de feeënschoorstenen, in het Frans ook wel demoiselles coiffées genoemd.
De zachte steen was ideaal om er woningen in uit te kappen. Tijdens de eerste jaren van het christendom verspreidde de nieuwe godsdienst zich vooral in de Romeinse provincie Asia Minor (Klein Azië). Honderden kerken werden hier gebouwd ... gekapt, en de fresco \'s behoren tot de oudste van de christelijke wereld.
Ik heb een nieuwe planning gemaakt: als ik elke dag 100 km. rijd, ben ik over 4 dagen in Malatya. Maar in Kayseri, na 95 km, is het pas middag. Na enkele uren in de stad rondgedoold te hebben, en na een heerlijke Iskender kebab, vertrek ik omstreeks 15 u. verder. In de vooravond ben ik in Bunyan. Er is geen hotel of pension. Maar een vriendelijke man, die enkele jaren in Duitsland heeft gewerkt, bewijst concreet hoe gastvrij dit volk is.
De volgende dag voel ik mij ellendig. Ik zal tevreden zijn als ik in Pinarbasi geraak. Maar op het middaguur ben ik er al. Overnachtingsplaatsen zijn er niet. Ik besluit dus om verder te rijden. Er staan 2 passen voor de boeg, elk bijna 2 000 m. hoog. Ik probeer mijn krachten te doseren, en om 19.30 u. sta ik in Gürün in de lobby van een hotel. Ik heb er in het restaurant nog een interessant gesprek met enkele Turkse zakenmensen. Als ik de rekening wil betalen, worden ze kwaad ... : ik ben een gast, en gasten betalen niet!
Mijn neus zit volledig dicht. Als ik in Malatya geraak, zal ik een dag voor zijn op mijn schema. Onderweg zie ik alsmaar meer abrikozenbomen. Malatya wordt dan ook de abrikozenhoofdstad genoemd. Weer voert een pas me naar een hoogte van 1 800 m. Maar daarna volgt er een fantastische afdaling die me uiteindelijk in Malatya brengt.
Twee dagen rust ... Ik schrijf me in voor een tweedaagse tocht naar de Nemrut Dag. Met een minibusje rijden we uren door de bergen, over onverharde wegen met putten, stenen en steile afgronden. Overal lopen mannen met geweren op hun schouder, het lijken wel Turkse cowboy \'s te zijn.
Aan de voet van de top van de berg staat een hotelletje. Van daaruit klimmen we naar de tumulus, de graftombe van Antiochus van Comagene, die hier, 2 000 m. hoog, in 34 v.C. begraven werd. Even later ben ik getuige van een overgetelijke zondsondergang.
Na een korte nachtrust, klimmen we opnieuw naar de top: ditmaal zien we de zon langs de andere kant weer verschijnen. Nergens is de Griekse afkomst van de naam Anatolië zo duidelijk: \"land van de rijzende zon\".
Ik bevind me nu in het hart van Turks Koerdistan. De Eufraat is hier door de bouw van de grote Ataturkdam al een brede rivier. In Elazig bezoek ik de oude burcht van Harput. Een student troont me mee naar zijn huis waar ik in de mooie boomgaard van al het heerlijke fruit moet proeven.
Onderweg naar Bingöl word ik door de politie tegengehouden ... om een kopje thee met hen te drinken, en om een foto te maken die ik moet opsturen.
Het landschap wordt nu groener. Net voor Mus zie ik een vluchtelingenkamp voor Iraakse Koerden. De stad is letargisch: ik zie enkel mannen keuvelen en thee drinken op hun kleine krukjes, en veel, heel veel politie en soldaten. In de bar van het hotel heb ik \'s avonds een gesprek met een Koerdische leraar die een jaar als politiek gevangen heeft vastgezeten.
De volgende dag probeer ik zo snel als mogelijk naar Tatvan te rijden. Ik wil er zeker de boot over het immense meer niet missen. Om 14 u. vertrekt de ferry voor een 4 uren durende tocht naar Van.
De rustdag in Van bestaat uit een daguitstap per taxi naar de koerdische burcht van Hosap, Cavustep, Akthamar en Van Kale. Het Armeens kerkje Akthamar op een eilandje in het meer is het enige overgebleven Armeens bouwwerk uit de middeleeuwen. Rondom zijn er prachtige sculpturen met taferelen uit de bijbel.
Van is het keerpunt van de reis. Ik rijd eerst noordwaarts naar de hoofdweg tussen Turkije en Iran, en vervolgens naar Erzurum. Als ik onderweg uitgehongerd toch een stuk oude kaas opeet, voel ik me al snel ziek worden. Gedurende een 50-tal km. laat ik me in een vrachtwagen meevoeren. De volgende dag bereik ik uitgeput de bijna 2 000 m. hoog gelegen stad.
Twee dagen lig ik meestal in bed. Maar als ik dan toch een wandeling maak, merk ik dat de poetsvrouwen mijn medicamenten hebben weggegooid.
Ik moet nu nog naar Trabzon. Een banaan moet me energie geven, maar na 2 minuten is ze er al weer uit ...
Toch slaag ik erin om in 4 dagen en over 457 km. door diepe kloven en hoge bergpassen Trabzon te bereiken. Een 30 km. voor de stad, als ik aan de Zwarte Zee een cola drink, moet ik al vlug naar het toilet. Het is pure cola die ik urineer. Ik heb de indruk dat binnen in mij geen enkel orgaan nog degelijk functioneert.
Thee, perzikken, brood en vooral rust krikken mij terug op. Ik besluit om met een bus naar het Sumela klooster te rijden. maar de bus komt niet, en geprikkeld neem ik de fiets en rijd de hoge bergen in. De beloning is fantastisch: het klooster hangt als een arendsnest tegen de 1 200 m. hoge rotsen.
Als ik me \'s avonds bij het VVV ga beklagen over de slechte afspraak met de bus, onmoet ik voor het eerst Emel. De volgende dag, voor dat ik de ferry naar Istanbul neem, lunchen we samen in een klein restaurantje.
Ik deel een kajuit met 3 Turkse mannen. Eén van hen is een imman. Hij is zeer belezen en goed op de hoogte van de westerse literatuur. Elke ochtend bij zonsopgang legt hij een krant op de grond en doet zijn gebed.
Drie dagen heb ik de tijd om te mijmeren over de voorbije reis, over de prachtige landschappen, de historische monumenten en vooral over de gastvrijheid van een land dat steeds een speciale plaats in mijn hart zal hebben.
Meer over mijn reizen op www.markvandelaer.be
^Naar boven

willy (2006-02-23)

Hey Cindy bedankt
kijk goed uit daar ik ken marmaris
helemaal
groetjes willy
^Naar boven

Leontine (2006-01-18)

hallo reisliefhebbers,

ons eerste reis in Bodrum.heel mooie stad verblinderd door de kleur van wit in centrum de prachtige kasteel lijkt op een zee drijft.uniek ligging.ook uitstekende haven.een woord mooie stad.

dan pare jaren later in 2005 in mei naar de Turkse Riviéra ook weeral in de schoonheid .anders dan Bodrum. wij verblijven in Side.totaal onverwacht dan ons gedacht.zeer mooi stadje valt vooral op de Romeinse bezetting met ontzettend pracht van hun ruine\'s zo maar liggen in openbaar met de winkels ronddwalen.uniek mix en nog bovendien met de prachtige zeestranden. heel leuk met ook fantantische uitstappen ook ons volkomen totaal onverwacht ook heleboel antieke steden en vooral de mooie theaters van meer dan 2000 jaar oud. bovendien ook Myra
de geboorteplaats en de graf van Sint-niklaas ons enorm in beroerder brengen.
nu terug naar de andere badplaats Alanya in mei al laten boeken .
volgens mij een pracht van zo groot land en vriendelijke volk.

een keer had ik voedselvergifting in de ziekenhuis Magnavat voor drie dagen opgenomen.beter niet teveel rauwe salade\'s eten met een onreine waters spoelen.prima ziekenhuis heel goed verzorgen.
goed genezen nu meer warme soepen en warme eten .(durf niet salade\'s meer eten)hotels geen probleem nieuwe en prima waterbuizen.ondanks TOCH graag terug ook mijn favoriete bestemmingenop Turkije :groeten van mr en mew leukemans-van Mierlo van uit Antwerpen Belgie.
^Naar boven

b. (2006-01-17)

Istanboel is een mooie stad met zijn vele oude gebouwen en de beroemde blauwe moskee, als je in Istanboel bent is het zeer de moeite waard om deze te bezoeken.

Ik ben hier in januari 2006 geweest daar verbleef ik bij een tandarts ( Tufan Tezcan) ik hem heb in Marmaris ontmoet nadat mijn zoon daar een ongeluk heeft gehad en hij mijn zoon op een geweldige manier heeft behandeld, zo kundig en vriendelijk. We zijn het jaar daarop teruggegaan naar marmaris om hem weer te ontmoeten, ik heb daar kronen laten zetten, 14 stuks aan de onderkant.

En in december 2005 is hij verhuist naar Istanboel daarom was ik ook in januari in Istanboel, ja je zult het al raden... inderdaad daar heb ik de bovenkant laten doen en ik kan je zeggen het voelt zo fantastisch goed, nooit meer pijn aan mijn tanden.

Mocht je zelf plannen hebben om kronen te laten zetten ga dan naar deze tandarts, ik durf m\'n handen ervoor in het vuur te steken dat het er perfect uitziet (zie foto\'s) en als je een redelijk aantal kronen neemt wordt je ticket ook nog betaald door hem.

Deze tandarts is een zeer kundige man op het gebied van kronen zetten, maar pas wel op bij wie je het laat doen, er zit nogal verschil in de kwaliteit van de kronen, hij gebruikt echt 100% porselein A kwaliteit dat wordt geimporteerd vanuit duitsland.

Want er staan genoeg advertentie\'s op internet om kronen te laten zetten in Istanboel maar daar wordt het porselein gemengt met kunststof dus pas daarvoor op want na 5 jaar kun je alles eruit halen.

Nou mocht je plannen hebben, ga naar deze tandarts!!!
Deze man is een geweldige vriend van ons geworden, hij is alleraardigst en vooral eerlijk, mocht je vragen hebben dan kan je mij gerust bellen 06-22470463

TufanTezcan tel: 0031- 216 478 31 09

Bagdat Cad. No: 258 D:6 tel: 0031 - 216 478 00 11

Caddebostan \\ Istanbul Mob: 0090- 532 455 36 64

^Naar boven

helene (schuiln (2005-12-27)

ik wou nog ffies zegge die die dag 2 12 oktober is linda sochtends nog ffies lkkr over der nek egaan van al die 30coctails wat ze op had en savonds n vat wijn(want jahhh hij was op door ons)hahahah zo eruggg.
dag 3 13oktober:
ja daar wete we nix meer van (ZONDE)
dag 4 14 oktober:
moet ik ffies goed nadenke want die hele vak vanaf dag 2 is n warboel(wehhh). maar volges mij liepe wij die dag nuchter smiddags (ja je hoord t goed nuchter)na dag 2 hebbe wij niet meer smiddags edronke:) maar we liepe door n gang in t hotel naar t avondete en linda en in die gang was r n lelijke ouwe turk an t stofzuige met n groot vaag ding:Sdus ik zei tege linda ja trek die stekker r weer uit nes gister(ik weet btw weer n stukkie van dag 3)maar zij is zo gek as n deur dat ze dat doeten wij wouwe wegrenne maar totdat wij ons doodschrokke want er werd opeens HELENE eroepe dus wij omdraaie en vroege an die lelijke turk whatttt how do you no my name?en wat denk je laat ie zn mobiel zien dus wij zegge nee we wille je nr nie.....ma toen kwam ie dichterbij en liet ie wat zien wat r in zn mob stond JA EN DAT WAS DE DRUPPEL GEEN ALCOHOL MEER VOOR LINDA EN HELENE(zeide wij maar hoor)want wat stond r op zn mobiel mijn naam en mn mobiele nr hahahahahahha we hebbe nog steeds geen idee hoe die r an kwam...mis ma btr!ma die aaf werde we weer bal zoals je ken raaie.de rest :S raadsel)
nog ffies over dag 3 dat was de dag dat we wodca cola telkes krege voorgeschoteld en linda t wilhelmes aan n jonge van 9 uit duitsland die niet wegdurfde ging zinge.
dag 5 15 oktober:
wij liepe met n zware kater van t zwembad na middagete en liepe al die turke (waar we asmaar door mee uit werde evraagt de avonde r voor)lachens ons voorbij dusja wij wouwe wete waarom ze ons uit zate te lache.......dus zeide hard WHAATTTTTTT???hadde we t agteraf ma nie gevraagt want het antwoord was you 2kisst everyone of the hotel last night.wij schrokke ons de pleures!!!!!!
did was aflevering 2
tot de volgende x!!!!!gulegule
^Naar boven