Reisverslag Turkije, ervaringen en verhalen zijn hier welkom

Live Chat by Comm100

Turkije reisverslagen

Prikbord

Uw oproepen en advertenties kunt u op het prikbord gratis plaatsen.

Gastenboek

Lees hier wat men over ons schrijft, en voeg uw eigen bericht toe.

Uw advertentie

Zet uw reclame op een van de meest bezochte Turkije site!

Momenteel 7 bezoekers online - Reisverslagen werden vandaag: 29432 * bezichtigd.

Aldo Almu (2009-06-09)

Merhabaaaa, onbekende lievde, ik hoop u leven alles goed gaat.
Dus Leving is,
Een stukje brood,
Een druppeljtes water,
En een dippe zucht.....!
dus....????
^Naar boven

mieke (2009-02-23)

juli 2009.
voor het eerst op vakantie met het vliegtuig, en dan ook nog naar Turkije!
Vol spanning gingen we er heen, niet echt wetend wat ons te wachten stond.
Nou ik kan u vertellen, het is echt heel erg goed bevallen. We zaten in een klein hotelletje, lekker knus en supervriendelijke mensen.We zijn 14 dagen in Kusadasi geweest,hebben elke dag rond gelopen en diverse mensen leren kennen.
Het is ons zelfs zo goed bevallen dat we hebben besloten om er te gaan wonen in de toekomst. Dat vergt eerst nog wel wat speurwerk. Je moet wel van te voren weten waar je aan begint natuulijk. En die informatie verkrijgen valt eerlijk gezegd niet mee moet ik zeggen. De huizen zijn toch zeker vergeleken met hier spotgoedkoop, maar voor mij persoonlijk nog net iets te duur, dus wij moeten nog even sparen voor het zover is.
Toch gaan we dit jaar nog even 14 dagen terug naar Kusadasi om weer even \"het gevoel\" terug te krijgen. Even bijtanken.
Turkije...echt een aanrader dus.

mieke
^Naar boven

welmi (2008-12-04)

men vervolg van (2008-11-17 ), ik sluit het verhaal met dit stukje heb Turkye prachtig gevonden en wil dan ook andere plaatsen gaan bezoeken .
want er zijn ook hele leuke plaatsen die moeite waard is om er naar toe te gaan . en dat ga ik doen ook messchien alleen of met een goede vriend
of vriendin . men turkye\'se vriend gaat trouwen dat heb hij me verteld , we hebben hele goede contacten , heb veel gevraagd en gepraat met hem dat wou hij zelf . ik heb opgemerkt dat niet voor ieder het zelfde is ,
( gelukkig niet ) maar uit respect voor hem zelf trouwd hij . ik heb alle begrip ervoor voor wat hij gaat doen . ik heb wel gezegd en gevraagd trouw uit liefde en maak die stap niet te moeilijk voor je zelf dan het al is .maar als je het zelf wil dan moet je haar ook aan haar wensen voldoen ,zoals jij zelf van haar verlangt . het is een persoon die goede vriend van mij die het makkelijk opneemt met bepaalde verantwoordelijke dingen . en het besef niet zo goed onder ogen wilt zien . maar dat is de trost denk ik . hij wil wel dat wij elkaar blijft zien en de contact blijft behouden . de contact kan altijd via email geen probleem , maar elkaar blijven zien nee dat kan niet . ik heb gezegd je ben iemands wederhelft haar man . je kan van je zelf niet verwachten dat het zomaar kan .
en voor mij helemaal niet , ik heb besloten een goede vriendin te zijn voor hem als hij iemand nodig hebt om te praten . als ik iemand hebt of wil, wil ik hem alleen voor me zelf .maar schijnbaar moet het kunnen volgens hem ? . verder wil ik zeggen ik heb genoten in Turkye en onder de mensen leuke contacten gehad en terug gekregen . niet ieder Turkye\'se man of vrouw doet en denkt het zelfde ik heb respect voor cultuur maar soms begrijp ik het niet . o hij trouwd geen vrouw uit zijn eigen cultuur , ik heb hem heel veel liefde en geluk toegewenst . we blijven vrienden .

^Naar boven

welmi (2008-11-17)

men reisverhaal begint zo , het was dit jaar 2008 . ik had een moeilijke tijd achter de rug , was ziek geweest moest ander werk zoeken tot dat ik wat vindt . nou dat had ik gelukkig gevonden in twee maanden tijd . maar ik verlangende zo graag om even er tussen uit te gaan . totdat een famillie lid me benaderd van wat ga je in juni doen . ik vroeg hoezo nou als ik jou was zou ik maar in de eerste week maar gaan inpakken . ik zei inpakken waarvoor , nou zei men famillie je gaat lekker met ons mee naar
Turkye . Turkye zei ik maar ik kan niet zomaar weg hoor . maar onder tussen was alles al geregeld dus zogezegd zogedaan. we gingen in de maand juni was zenuwachtig een beetje had namelijk nog nooit gevlogen, maar vondt het prachtig . aangekomen bij het des betreffende airport voelde ik me alsof ik daar al jaren kwam , toen we buiten bij de hoofdingang stonden te wachten op ons vervoer voor naar
het plaatsje Mamaris te gaan .ik was heel rustig en voelde me zo goed die
anderhalve durende rid voor naar plaats van bestemming . aangekomen bij het hotel werden heel hartelijk ontvangen , we spreken af dat we eerst gingde uitrusten , want we vertrokken van 06:30 uit Amsterdam /18:00 Turkyes tijd aan . we verfrisde ons eerst wat op en gingen wat drinken in het hotel . daarna gingen we op vrienden bezoek , ik vond het mooi de omgeving hoe de strand erbij ligt en de bergen erom heen prachtig .men famillie leden kende al wat mensen daar en had al hele goede contacten gemaakt , ik was niewsgierig hoe ze leven maar het was hartelijk en relax niks moet gewoon rustig . de gehele volk trouwens met wie ik tijdens de vacantie in contact ben gekomen was super . leuke winkels en de bazar vond ik ook leuk om inte lopen . we gingen verder de bazar in om andere vrienden te groeten , men eigen mening over het bevolking die in dat plaatsje woonde ik vond ze heel modern aangelegd in kwa kleding
omgang maar dit is men eigen mening dan . ik heb genoten op het strand en uitgaan super , maar ja er komt een tijd dat je terug moet . en dat vondt ik niet zo leuk , zeker niet als iemand hebt ontmoet daar . ik had maar gezegd vergeet me maar en pak de draad ermaar weer op , en doe je dagelijkse dingen wat je altijd gewend bent om te doen . maar dat kon hij
niet , ik zei natuurlijk wel . ik zag dat hij het moeilijk had . maar voordat ik naar Turkye ging werd me al gefluisterd dat de mannen niet te vertrouwen waren .ik ging naar huis , vooraf hadden we nummers gewisseld
ik zei nog voordat ik de bus in ging het komt allemaal weer goed messchien zien we mekaar weer ik weet het niet .ik beloof niks oke en stapte de bus in , ik moet wel toegeven en zeggen ik had het moeilijk in de bus maar liet het niet merken aan men famillie . ik was bang en wilde niet verliefd worden voordat ik het zeker voor het zekere hebt en wist .
die maanden die erop volgde had hij mij veel sms berichtjes gestuurd we hebben ook met elkaar gesproken door de telefoon .maar zolas ik het al zei ik was bang , omdat ik al veel teleurstellingen in Nederland zelf had meegemaakt en het was niet eens en turk ? maar laat deze turk mij toch een verdriet bezorgen die ik niet eens verdiend . dit maakte ik mee in de maand half augustus/september 2008 . maar alles is wel openlijk uitgepraat naar mekaar toe van hoe of wat .hij bied zen excuus aan opdat hij niet meer wist wat hij moest doen hij dacht dat ik het wel red zo als hij zegt van het is beter dat je me niet meer beld en ziet . nou dan moet je net mij hebben , van wat??? krijg ik nou de wind van voren terwijl jij mij uitgenodigd hebt . het is niet mij probleem dat jij geen kant op kan
omdat jij twee vrouwen had laten overkomen ,ik zei wij vrouwen in Nederland (niet alle vrouwen) houden daar niet van we delen niks en anders om ook niet . ja ik heb men zegje gedaan . hij beloofde mij dat hij het goed zal maken want hij wilde me niet kwijt , ik zei ja en hoe verder hij wilde de ander niet omdat er dingen is gebeurd voordat wij mekaar leerde kennen .en dat wou hij eerst recht zetten met haar , en verder met mij . ik zei alleen dat ik geen tweede keus wilde zijn , het alles of niets . niet dat ik hem onder druk wilde zetten nee , ik heb hiervoor zoals ik gezegd had veel meegemaakt ervaring rijker zou je zeggen . maar ik zie dingen van ,je kan niet alles over 1 kam scheren
ze zijn niet allemaal zoals men het zegd . en dat hij ook eerlijk alles
opgebiecht en gezegd had hij verwachte en voelde en wilde . nu zijn we verder met elkaar we houden contact en wil met elkaar als het allemaal mee loopt met dingen vragen en regelen om bij elkaar te zijn .we praten met elkaar en wissellen van woorden en meningen over elkaars cultuurs verschillen en proberen het te begrijpen zonder hiervoor ruzies voor te maken . de respect is naar elkaar toe dat zeg ik je wel . men zegt liefde op afstand is nooit goed , vooral als je met iemand van uit Turkye hebt .
maar als het aan beide kanten het zelfde is ondanks het cultuurs verschil
en je wilt met elkaar verder , waarom wordt het zo\'n heisja van gemaakt eigenlijk . we hebben mekaar beloofd en dat houden we ook zo dat als van allebei de famillie\'s het niet mee eens zijn , dat we elkaar steunen , en beloofde elkaar als een van de twee het niet uit houd ondanks alles het eerlijk zal zeggen . vandaag 17-11-08 hebben we contact hebt hiervoor al kennis gemaakt , met z\'n famillie van neef nicht tot z\'n moeder we lopen niet te hard van stapel we doen het rustig aan .zo wie zo ben ik heel vrij met denken , hebt hem gezegd dat ik veel om hem geeft , maar ben bereid voor hem dingen te overwegen als het voor hem erg moeilijk wordt wordt gemaakt omtrend mij. hij is iets jonger dan mij namelijk . weet je dat ik hem ook gezegd hebt waarom neem geen meisje of vrouw van je eigen cultuur eigenlijk ik zie mooie vrouwen tussen lopen . hij zei niet alle vrouwen en meisje willen het .en ik val op andere culturen . om dit zo te zeggen hij hebt hiervoor een heel andere levens wijze , lekker werken en uitgaan de ene vrouw leuk dan die ja tot dat,je die ene ontmoet en
of ziet hoe je het wilt zeggen ja dan moet je denken en keuze maken van hoe of wat . maar ik heb een hele leuke tijd in Turkye gehad ik zou zo er na toe gaan en me vestigen ik voel me heel goed als ik daar ben het is net of ik daar thuis hoord echt . over dit alles de tijd zal het leren . we geven om elkaar en houden van elkaar . even dit nog , ik ben niet op in gegaan dat men zegt ze zijn niet te vertrouwen , ben zelf gaan ondervinden of dat wel zo is . ik geloof niet alles voordat ik het zelf gezien hebt of hebt ondervonden . BEDANKT gr: Visje .
^Naar boven

ánoniempje (2008-10-13)

Ik ben in juni naar antalya geweest en had al gauw een goede vriendschap,
met een ober uit mijn hotel leuk contact,de laatste avond ergens wat gaan drinken msn en telefoonnummers uit gewisseld.
toen ik turkye was dacht ik leuke man aardig vriendelijk beleefd kon amper tot niet engels/nederlands maar een andere ober uit het zelfde hotel vertaalde het voor ons.
niks mis dus tot zover de dag van vertrek afscheid genomen en beloofde te smsen en te msnen.
pas toen ik terug kwam in nederland begon de ellende pas wilde met mij trouwen kinderen krijgen en had allemaal smoezen voor geld.
wat ik uiteraad niet gedaan heb ben niet gek de eerste keer was heb je 1500,00 euro voor mij wil een motor/auto kopen.
toen was het heb je 500,00 voor mij heb bergen geld uit gegeven en heb mijn familie net geld betaald heb weer nee gezegd,
toen was heb je 250,00 voor mij heb je 150,00 tot 200,00 voor mij of heb je 100,00 voor mij moet ziekenhuis betalen. en steeds de woorden ik hou van jouw dit maakte mij heel erg bang en onzeker.
ook een keer op msn vroeg die in gebrekkig engels of ik h.er wou spelen voor hem hij was geld nodig.ik ben zo kwaad wil je niet weten wat ik er allemaal uitkraamde:$ hij heeft mij zelfs al aangeboden als ik weer in turkye kwam hij wel met mij na bed wou voor 500,00 kreeg er zijn zaad om een kind tekrijgen er voor terug.of hij kon plotseling goed engels foutloze zinnen net of er een ander op zijn msn zat,of hij kon plotseling ook heel goed nederlands toen ik in nederlands terug praatte moest ik engels praten,hij kon geen nederlands wat vaag was hij praatte in nederlands.een poosje bleek die op mijn msn niet online ik heb omdat ik het niet vertrouwde een fake gemaakt daar was die altijd online en op mijn normale msn niet,dus heb ik hem gesmst wat ik gedaan had dat ik geblokt was?plosteling kwam meneer online.
aankomende herfstvakantie ga ik weer naar antalya ander hotel maar in de beurt van mijn vorige hotel maar heb nu al de zenuwen en doe mijn best hem niet tegen tekomen vertrouw het niks.
laat mijn verhaal een waarschuwing zijn voor andere vrouwen kijk uit.
en om nu een eind temaken aan mijn verhaal heb contact verbroken,nieuwe telefoonnummer nieuwe msn.
^Naar boven

hein (2008-08-02)

Autoreis naar Turkije vanaf 16 juli 2007.

Wij (Roelien en Hein van der Kamp) zijn vanaf Nederland naar Turkije gereisd met onze eigen auto.We hebben ons goed voorbereid en alle benodigde informatie zoveel mogelijk via ANWB en het internet bemachtigd.De reis was fantastisch om te maken en we hebben dan ook geen moment spijt gehad. Roelien heeft een soort logboek bijgehouden van dag tot dag en daarvan volgt hieronder een uitgebreid verslag, zowel van de heen- alswel van de terugreis.

Maandag 16 juli 2007.

We vertrekken om 3 uur in de ochtend en na wat pas bij thuiskomst blijkt hebben we een bekeuring bij Arnhem opgelopen van Euro 120,-- wegens te hoge snelheid nl. 130 km waar 100 is toegestaan. Gelukkig was het die ochtend behoorlijk mistig anders was de bekeuring wellicht nog hoger geweest.We rijden prima via Keulen richting Frankfurt via de A3 en stoppen om ca 6 uur bij een tankstation voor een kop koffie. Hein haalt de koffie en komt dus met 2 bekertjes naar de auto lopen en vlak voor de auto is nog een klein stoepje wat niet wordt gezien en daar ligt Hein met 2 bekertjes inmiddels reeds halfvolle koffie, de ene helft van het bekertje over Roelien heen en de tweede helft over hemzelf. Voor de rest geen proplemen. De man die het tankstation beheert vertelt en passant nog even dat hij dit in alle 33 jaar dat hij daar werkt nog nooit heeft meegemaakt en na nog een bekertje te hebben gehaald wordt de reis verder vervolgd.Om 13.00 uur rijden we in de buurt van Linz de file in en komen er na ca. 15 minuten achter dat er een vrachtauto in brand staat.Roelien zoekt inmiddels via een anwb boekje een hotel in Budapest en ze vind er een vlakbij de Donau downtown Budapest: het Carlton hotel. Via de navigatie worden we er perfect naar toe geloodst en kunnen we de auto in de parkeerkelder onder het hotel kwijt.We drinken eerst wat aan de Donau en zoeken daarna nog een lekker restaurant met natuurlijk ook het zicht op de Donau. We gaan op tijd slapen want we willen de volgende dag op tijd verder reizen.Vandaag hebben we ca. 1400 km gereden.

Dinsdag 17 juli 2007.

Na een heerlijke nachtrust in het Carlton hotel worden we om 6 uur wakker en gaat Hein nog even een halfuurtje Budapest in voor een wandeling over een van de bruggen over de Donau.Na het ontbijt vanaf 7 uur vertrekken we eigenlijk midden in de spits van Budapest richting Servie.Om 8.40 uur rijden we in de richting van Sceged (H) in een file alwaar een kleine botsing heeft plaatsgevonden en na 10 minuten rijden we weer.Om 10 uur passeren we de grens Hongarije Servie en het is hier erg rustig. Er wordt gevraagd naar de groene kaart en na 5 minuten rijden we in Servie.Dit land valt ons erg mee. De weg die we tot aan Novi Sad berijden is 2 baans met de ruimte van 3 baans dus af en toe met bijzondere inhaalmanouvres. Onderweg veel stalletjes met mensen die fruit verkopen , appelbomen en heel veel zonnenbloemen, De verkeersborden en wegbewijzeringsborden worden zowel in koptisch alswel in voor ons normale letters weergegeven. Het geheel ziet er allemaal netjes uit zo langs de snelweg.Men is erg druk met de weg bezig en deze weg tot aan Novi Sad zal ongetwijfeld binnen afzienbare tijd met hulp van de EU 4 baans worden. Vanaf Novi Sad tot aan Belgrado is de weg ook gedeeltelijk 4 baans en prima te berijden.Om 12.30 uur passeren we Belgrado en hier is het zoals eigenlijk in elke grote stad erg druk.De totale tol in Servie is 23 Euro en wordt op de franse manier via tolpoortjes geheven.Vanaf Belgrado tot aan Nis ligt een fantastische 4 baansweg.Na Nis volgt de bergetappe die dwars door verschillende plaatsjes voert en goed te berijden isen het laatste stuk tot aan de grens met Bulgarije is wederom een ruime 2 baansweg.We rijden achter 4 franse auto´s aan die waarschijnlijk op weg zijn naar Turkije om hun familie te bezoeken. Zo achter elkaar is het passeren bij tijd en wijle levensgevaarlijk want als nummer 1 inhaalt moet nummer 2 erachteraan en dan nummer 3 en 4 . Zo af en toe levensgevaarlijk, met name voor nummer 4, bang om achter te blijven.Om 16.00 uur passeren we de grens met Bulgarije. We zetten onze klok een uur vooruit. Onze auto wordt hier aan de onderkant “ontsmet” middels automatische hogedrukspuiten en hiervoor wordt 2 euro in rekening gebracht. Vervolgens wordt een vignet aangeleverd voor het gebruik maken van het Bulgaarse wegennet a raison van wel 5 euro. Nadat we de grens zijn gepasseerd wat ongeveer 20 minuten in beslag nam rijden we Bulgarije binnen met 33 graden en tot aan Sofia is men werkelijk overal met de weg bezig. De ene wegonderbreking na de ander, beslist niet voor zijn tijd. Toch zijn we eigenlijk zo bij Sofia (ongeveer anderhalf uur) en hier willen we graag overnachten in het Sheraton hotel in het hartje van Sofia. Maar hier doet onze navigatie het niet, evenals Servie omdat beide landen nog niet gedigitaliseerd zijn, tenminste niet op ons navigatiesysteem. Goed, we rijden midden in de spits en in de file richting centrum Sofia maar hebben geen idee waar we moeten zijn. Achter ons staat een politieauto met 2 agenten en voor een rood stoplicht stapt Hein uit en vraag de bestuurder-agent naar het Sheraton Hotel waarop de man waarschijnlijk in een van de weinige woorden engels die hij spreekt zegt ` follow me`. Na ongeveer 45 minuten ons dwars door Sofia te hebben geworsteld achter de hermandad aan stopt de politieauto en vertelt ons in zijn beste bulgaars dat we bij het 2e stoplicht linskaf moeten en dat daar het Sheraton hotel ligt. We verstaan absoluut niet wat hij zegt waarop hij zijn vrouw met zijn mobieltje belt en haar vraagt of zij wil vertalen in engels en nu snappen we pas wat hij bedoelt. Om 18.30 uur melden we ons bij het hotel en hebben een genoeglijke avond in Sofia met een heerlijke maaltijd. De auto wordt op de parking voor het hotel keurig dag en nacht bewaakt. Prima geregeld en ook dit hotel is een echte aanrader. We gaan na het diner nog even Sofia in voor een kop koffie en daarna heerlijk slapen.Op deze tweede dag reden we 768 km.

Woensdag 18 juli 2007.

Na een heerlijke nachtrust vertrekken we om 7 uur vanuit Sofia richting Plovdiv. Deze weg is zeer goed te berijden en geheel 4 baans met heel af en toe wat minder goede stukken. Deze afstand is ongeveer 200 km en na Plovdiv (tweede grote stad van Bulgarije) gaat de weg over in 2 baans door verschillende Bulgaarse dorpjes.Om ruim 10 uur komt de Bulgaars - Turkse grens in zicht en ook hier moeten we weer 2 euro betalen voor het desinfecteren van de auto.In Bulgarije moeten we weer door verschillende poortjes en dan aan de Turkse grens door 5 poortjes. Al met al niet helemaal duidelijk waarvoor e.e.a. dient maar goed na een uur hebben we precies na 2463 km gereden. Onze auto wordt hier geregistreerd en moet volgens de Turkse regels binnen een half jaar het land weer hebben verlaten.We komen na een kop koffie te hebben gedronken op een fantastische zesbaans autosnelweg terecht met hoegenaamd geen auto’s. Geweldig om hier te rijden. Om kwart voor twaalf komen de eerste contouren van Istanbul in zicht en hier wordt het steeds drukker. We rijden en rijden maar en nog steeds rijden we in Istanbul. Om ca. 13.00 uur komen we in een langzaamrijdende file terecht. Na 10 minuten zien we dat we door tolpoorten moeten. De keuzes zijn te over: enkele poortjes voor cash betaling (het drukst), enkele voor creditcards en abonnementen en enkele poortjes waar het zo te zien het snelst loopt, en dat zijn de poortjes waar je geflitst wordt en zo kunt doorrijden. Dat laatste lijkt ons de beste optie echter we hebben tot op heden niets betaald. Wij waren in de veronderstelling dat we moesten betalen als we de snelweg zouden gaan verlaten maar we hebben niets ontdekt en dus niets betaald.Het is trouwens een fantastisch gevoel om over de brug over de Bosporus te rijden, zo van Europa naar Azie. Na Istanbul wordt het verkeer steeds rustiger en is de snelweg nog steeds 6 baans. Verschillende landschappen wisselen elkaar af en op enig moment rijden we met 28 graden op 1540 m hoogte.Om 18.00 uur rijden we Ankara binnen en volgen we hier maar de borden vliegveld omdat daar altijd wel ergens een hotel is te vinden. We hadden op de navigatie een hotel opgegeven maar we werden steeds weer verkeerd gestuurd dus om daarop te vertrouwen is nog wat lastig in Turkije. Nadat de koffers op de kamer waren wilden we in het restaurantgedeelte wat gaan eten en toen bleek dat hier een Turkse bruiloft zou plaats vinden. In totaal meer dan 50 obers kregen net instructie hoe alles moest verlopen. Alles was mooi versierd rondom het zwembad en men vertelde dat er die avond ca. 600 mensen zouden komen. Heel mooi om een keer mee te maken, alles erop en eraan inclusief een mooi vuurwerk maar ook met veel lawaai, zeker als je om half 11 wilt gaan slapen. Het hotel loste dit netjes op en gaf ons een rustige kamer aan de achterkant van het hotel en we hebben dan ook niets meer gehoord en vielen als een blok in slaap.We hadden 1020 km gereden vanaf Sofia tot aan Ankara.
Donderdag 19 juli 2007
Na het ontbijt zijn we om 7.15 uur vertrokken richting Konya, een echte Turkse industriestad in het midden van Turkije. We moesten helemaal om Ankara heen en dan zie je hoe geweldig groots deze stad is. Na een rit van ca 55 km midden in de spits (er was praktisch niemand op de weg) laten we Ankara langzaam maar zeker achter ons. Het landschap is hier heel bijzonder en afwisselend. De wegen waarop we nu rijden zijn 4 baans zonder strepen dus wie het eerst komt het eerst maalt. Dit zorgt uiteraard wel eens voor bijzondere taferelen maar omdat er weinig verkeer in vergelijking met Nederland is gaat het uitstekend.Na bijna 400 km arriveren we in Konya en hier stoppen we om te tanken en een kop koffie. Het is inmiddels ruim 10 uur en hierna willen we verder richting Alanya. Dit valt echter niet mee omdat de borden weinig duidelijkheid verschaffen en de navigatie ons hier helemaal in de steek laat. (slechts ca. 17% van Turkije is gedigitaliseerd)Na wat rondgedoold te hebben downtown Konya besluiten we om maar een taxi te nemen, dat wil zeggen we laten de taxi voor ons uit rijden en betalen als we op de juiste richting zitten.De rit verloopt verder moeiteloos door een schitterend berggebied met wederom prachtige wegen. Om 12.00 uur besluiten we te gaan lunchen bij een heel mooi uitkijkpunt en een temperatuur van ca. 23 graden omdat we erg hoog zitten. Heerlijke lunch gehad en dan op naar de laatste etappe.Ook dit gaat dwars door het Taurusgebergte en hier zijn de wegen af en toe zo heet dat het asfalt soms smelt en wat nat wordt met alle gevolgen van dien.Om kwart over 2 rijden we bij Manavgat de snelweg richting Mahmutlar op en om 15.00 uur arriveren we op plaats van bestemming en drinken we een heerlijk glas champagne.Totaal 612 km gereden vandaag.

DE TERUGREIS VIA DE TURKSE WESTKUST.

Zaterdag 11 augustus 2007.
Om 6.30 uur vertrekken we richting Antalya. Na eerst even gepind te hebben en nog een fles wijn te hebben gebracht naar restaurant Toros komen we na een rit van ca 200 km aan in Kemer, een badplaats ten westen van Antalya. We ontdekten dat Orange County hier is gebouwd, een geheel in Nederlandse bouwstijl gemaakt resort waar aan de voorkant staat “Centraal station”. Heel echt Nederlands hoor. Kemer zelf is een heel leuk plaatsje met veel groen en vele leuke winkeltjes. We stoppen bij een van de vele patisserien en nemen een paar broodjes en een kop koffie.Daarna gaan we via een fantastisch mooie kustweg met allerlei krijtrotsen verder richting Kas,een niet erg Turks aandoend plaatsje, ons aanbevolen door vrienden. Hier geen stranden maar rotsen en plateaus waar vele mensen heel dicht bij elkaar lagen te zonnen. Heel veel groen ook hier en zeer smalle steile straatjes. Hier vind je niet het doorsnee vakantievolk, leuk om eens even mee te maken.Aan de overkant van Kas ligt een klein Grieks eilandje wat je goed kunt zien. Het is inmiddels 12.00 uur als we Kas verlaten en hoe klein het ook is we kunnen er moeilijk uit komen en draaien steeds rondjes. We hebben nu 350 km gereden en gaan nu richting Fethiye.Om ongeveer 14.00 uur passeren we Fethiye en houden we richting Mugla aan waar we om 16.00 uur langsrijden. Hier wordt een beginnende bosbrand hoog gelegen op een berghelling geblust door 3 helicopters. Fascinerend gezicht om te zien. Wij volgen de weg naar Izmir, zeer mooie weg dwars door de bergen met enorme vergezichten en vele haarspeldbochten.Om 17.00 uur stoppen we even voor een kop koffie en activeren hier ons navigatiesysteem. Warempel het werkt. We zoeken in het boekje het adres van een hotel en toetsen dit adres in. Dwars door de zeer drukke grote stad Izmir raakt de navigator toch weer in de war (hebben we alleen maar in Turkije gehad) en daarom hebben we wederom een taxi aangesproken om ons naar hotel Kordon te brengen, een heel goed hotel aan de boulevard van Izmir waar de hele avond en nacht vele mensen liepen te flaneren. Vanaf onze hotelkamer keek je zo de boulevard langs de zee op en zag je in de verte Cesme liggen, ook een bekende Turkse badplaats , mede omdat de veerboten uit Italie hier aanmeren. Verder waren er aan de boulevard wel erg veel bedelaars en mensen die je wat probeerden te verkopen.We hebben hier heerlijk gegeten in restaurant Bonjour (hoorde bij het hotel) en daarna geslapen als een roos.

Zondag 12 augustus 2007.

Ook vandaag vertrekken we zoals gebruikelijk na het ontbijt en goed uitgerust om 7.30 uur richting Canakkale. Izmir is nog in een redelijk diepe zondagochtendrust dus we rijden er snel doorheen zonder drukte en toch weer met de navigatie die nu toch behoorlijk zijn werk doet.We rijden meer dan 22 km voordat we Izmir echt uit waren terwijl we in het centrum zaten.Na een afwisselende rit door een vlak landschap en een stukje door de bergen doemt om ca. 12.00 uur Canakkale op. Dit is een industriestad en niet mooi om te zien maar hier ligt wel de veerboot die de verbinding met Europa onderhoud. Alles staat goed aangegeven en we kunnen om 12.30 uur de boot oprijden en zijn om 13.10 uur op Europees grondgebied. Wel heerlijk even zo op de boot. We eten even een heerlijke kebab aan de overkant en gaan daarna voor het laatste stuk die dag op reis naar Edirne, de grensplaats tussen Turkije en Bulgarije.Hier komen we om 16.00 uur aan en valt het nog niet mee om een goed hotel te zoeken. Ze zijn er wel maar niet zoals wij graag willen. Uiteindelijk komen we in het centrum uit bij hotel Kervansaray, een heel oud gebouw (van een of andere sultan geweest met binnenplaats en zo) en een redelijke kamer met airco. We zien dat ook hier weer vorbereidingen worden getroffen voor een bruiloft en hopen maar dat we geen last zullen hebben van het lawaai, temeer omdat we de volgende dag vroeg weg willen omdat we Bulgarije en Servie in een keer door willen rijden.We verkennen Edirne wat en komen tot de ontdekking dat er op enkele vierkante kilometers zomaar drie moskeeen staan van behoorlijke omvang. Veel gezellige terasjes eromheen maar geen mogelijkheid voor een pilsje of een glaasje wijn: verboden.We lopen door het stadje en komen bij de rivier terecht over een heel oude brug en hier liggen allemaal terrasjes waar je kunt eten en drinken. Het was zwoel weer en even later begon het te onweren en te regenen. We hebben hier heerlijk gegeten en wat gedronken en zijn te voet weer teruggelopen naar het centrum. Turken zijn een trouwlustig volkje want onderweg naar het centrum kwamen we 2 bruiloften tegen en bij aankomst in ons hotel dus nog een.Een enorme herrie kwam ons tegemoet en we zijn om 22.30 uur in slaap gevallen met oordopjes in de oren.Om 1 uur werden we wakker omdat het zo rustig was en hebben toen nog heerlijk tot half 5 geslapen.

Maandag 13 augustus 2007.

Om 5.10 uur verlaten we ons hotel en rijden naar de grens Turkije Bulgarije.Voor de grens ontbijten we nog even en nemen wat voedsel mee voor onderweg.Bij de grens hebben zich al behoorlijk wat mensen verzameld en het wil maar niet opschieten. Er zit geen beweging in. Om 6.55 uur zijn we door de Turkse controles heen en nu gaan plotseling meer poortjes open. In het stukje niemandsland achter de grens met Turkije bevindt zich een benzinenstation waar de diesel voor 0,74 euro te koop was. Was ons te druk hier dus maar door naar de Bulgaarse kant. Na alle afwikkelingen incl. 5 euro teveel betaald voor vignet rijden we om 7.30 uur Bulgarije in. Om 8.50 uur zitten we al meer dan 5 minuten achter een lada die niet opschiet en als we dan eindelijk kunnen inhalen is er weer een doorgetrokken witte streep. Enfin, toch maar doen en nog geen minuut later staan er 2 agenten die ons aanhouden. De een zegt op heel boze toon dat wat wij deden levensgevaarlijk was en wij waren het roerend met hem eens. Vooruit, de agent wenst ons een goede reis en we mochten door zonder boete.We zijn om 10.30 in de buurt van Sofia en hier rijden we even verkeerd, dus draaaien en opnieuw het stukje gereden. Nu ontdekken we ergens onderaan een bordje Beograd en nemen de weg naar rechts. Volgens onze kaart zou dat linksaf moeten zijn. Na 10 minuten komen we erachter dat we weliswaar op de rondweg van Sofia zitten maar de langste route nemen. Het is niet anders en het is hier ook behoorlijk druk en er komt geen eind aan. Om 12.00 uur zijn we bij de grens Bulgarije Servie en hebben we er 405 km op zitten.We zetten onze klok een uur terug en hebben daarmee mooi een uurtje verdiend vandaag.We zijn binnen 5 minuten in Servie en stoppen om 13.00 uur voor een heerlijke hamburger en een kop koffie.Daarna door richting Belgrado en voor Belgrado moet tol betaald worden. Er zijn ongeveer 10 poortjes en 1 poortje is niet bemand en hier rijden velen doorheen, na later blijkt komen er na dit vrije poortje nog weer 10 poortjes waar afgerekend kan worden en waar het lang niet zo druk is. Ook rondom Belgrado is het redelijk druk en is het inmiddels 15.00 uur.We rijden nu verder richting Novi Sad en langs de weg staan heel veel gedenktekens van mensen die omgekomen zijn.Om 17.00 uur passeren we de grens Servië - Hongarije en kopen we bij een benzinestation een vignet. We passeren om 18.30 uur Budapest en willen in Gyor overnachten waar we een half uur geleden hotel Kalvaria hebben besproken. Hier komen we aan om 19.20 uur en hebben nog een heerlijk diner genuttigd (uiteraard Hongaarse goulash ) en zijn daarna heerlijk in slaap gevallen.Vandaag 1238 km gereden. Was ook genoeg.

Dinsdag 14 augustus 2007.

Na een heerlijk ontbijt in ons hotel zitten we om 7.50 uur weer in de auto onderweg naar Gumpoldskirchen alwaar we een afspraak hebben om een wijngoed te bekijken.We passeren om 8.30 uur de grens Hongarije Oostenrijk en komen precies in hart van Gumpoldskirhen terecht om 9.30 uur. Dit kleine plaatsje ligt vlakbij Wenen en hier zijn heel veel wijnhuizen. We krijgen en rondleiding, proeven wat wijn en nemen wat dozen wijn mee.We vertrekken om 11.00 uur richting Duitsland en gaan om 13.00 uur van de weg af na Linz bij Haag am Hausruck. Hier gaan we een Gasthaus binnen en zitten heerlijk in een tuin ongeveer drie kwartier op onze Wiener Schnitzel met rijst te wachten.Om 14.10 uur zitten we weer op de autobaan en om 14.30 uur passeren we de grens Oostenrijk Duitsland. We rijden nu door tot 18.00 uur en nemen dan een broodje met wat koffie. Weer verder via Kassel en Osnabruck en om 21.40 uur passeren we de grens Duitsland Nederland. Om 22.15 uur komen we in de regen en moe maar voldaan thuis aan in Meppel.We hebben vandaag 1285 km gereden. Totaal deze vakantie meer dan 9000 km gereden.

^Naar boven